Wojnowice w 1294 zwało się Woianowicz, w 1377 Woinowicz. W 1294 Garbot Garbom Głubczyc zbudował kościół w Wojnowicach, filię Nowej Cerkwi za zgodą klasztoru żeńskiego cystersów Oslava na Morawach, który miał patronat nad Nową Cerekwia. Dawniej miejscowości stojące pod jednym panem stanowiły też jedną parafię. Zatem z pewnością można przyjąć, że Wojnowice były pod patronatem mniszek z Oslovan i jak Nowa Cerekwia były dobrem kameralnym króla Wacława II. Jednak nie ma pewnych danych. Zawsze jednak znajdujemy Wojnowice pod tym samym panem, co Nowa Cerekwia.

W 1385 obie wsie razem z Rogożanami były w zestawie u Konrada z Oleśnicy. W 1434 Mikołaj Herbord jest patronem Włodzienina, Bilowca na Morawach i Wojnowic. W 1591 Kaspar Strzela, którego koło Nowej Wsi własny urzędnik podstępnie zamordował, miał w posiadaniu Wojnowice, Rogożany, Nową Cerekwię i Boguchwałów. Jego posiadłość przeszła w ręce zięcia Strzeli, Wacława Strzelicha, którego jako przeciwnika cesarza w 1625 pozbawiono całej posiadłości. Odtąd Wojnowice były zupełnie opuszczone i stały ugorem.

W roku 1638 majątek dostał się hrabiemu Bruntalskyemu Vrbno. W 1665 według pisma znalezionego w kopule wieży majątek Wojnowice posiadał Karol Henryk starszy Morawitzyk z Rudnicy (powiat Ząbkowice Śląskie). Na Branicach, Pawłowiczkach, Boguchwałowie, Rogożynach, Daninie, Wojnowicach był radcą księcia Lichstentejna i hetmanem głównym księstwa Opawskiego. W 1681 Wacław Walerian Vrbno nabył w/w dobra. Jego syn i następca Kajetan hrabia Vrbna wpadł w obłęd. Jego opiekunem w 1725 był Antoni hrabia Siedlicki Nasiedlu. Kajetan zmarł w 1736.

Ostatni z tutejszych Vrbnów był Józef Wacław, który niemal stale przebywał w Wiedniu. Zarząd dóbr Wojnowice, Rogożany Nowa Cerkiew, Boguchwałów Boguchwałów, Zubrzyce prowadził burgrabia z Żubrzyc. Przez lekkomyślność tak się zadłużył , że trzeba było sądownie dobra sprzedać w 1808. Wojnowice kupiły już pańskie grunta w 1792 za 78,355 guldenów.

W 1723r. w Wojnowicach wśród mieszkańców było: 1 młynarz, 1 sędzia, 28 chłopów, 15 chałupnych w późniejszym czasie było : 32 chłopów, 68 małorolnych i 110 chałupnych. Całość gruntów wynosiła 1294 ha. W 1783 było 777 mieszkańców, w 1855 było 1384 mieszkańców, w 1890 było 1463mieszkańców, w 1910r. 1280 mieszkańców.

Szosa do Boguchwałowa istnieje od 1891r. do Nowej cerkwi od 1901. Agencja pocztowa od 1855r. telefon od 1893r. Dworzec kolejowy w Bezdekowie (Nowa Cerekwia) oddalony o 6 km, związek kombatantów od 1867r. straż pożarna od 1903r. kasa oszczędnościowo-pożyczkowa od 1893r. komasacja gruntów była w 1875r. Mieszkańcy wsi mając poczucie wspólnoty złożyli znaczne ofiary pieniężne, aby poprawić miejscowe wygody i warunki. Oczyścili z błota i podnieśli drogi wiejskie. Od 1862r. do 1864 koszty te wynosiły 5 tys. talarów. W 1872 brukowano główne ulice wsi później resztę.

Od 1905 jest światło elektryczne właściciel młyna parowego Strauch założył u siebie elektryczne światło, do którego dołączyło się 20 chłopów, słodownia, mleczarnia, karczmy, kościół szkoła. W 1909 powstała centralna woda. Woda z wysokiego źródła przy szosie do Boguchwałowa, 1 km od Wojnowic, zbiera się do 2 zbiorników i rurami pod naturalnym ciśnieniem została prowadzona do wsi. Dla straży pożarnej jest 30 hydrantów. Szkolę dołączono do tej wody. Początkowo mocno się temu sprzeciwiano, lecz później każdy chwalił zaopatrzenie w wodę.

Na terenie Wojnowickim są potężne złoża gliny garncarskiej, jeszcze nie wykorzystane dostatecznie. Browar był własnością gminy do czasu kiedy został sprzedany. W 1840 nabył go Preisz Florian i ważył dobre piwo. Browar utrzymał się do 1906r. wtedy zamieniono go na słodownię. W 1903 założono spółdzielnię mleczarską. W 1937 liczba ludności wynosiła 1139 mieszkańców, w tym 1046 katolików i 93 ewangelików.

Przez ewangelików w 1910 został wybudowany klasztor, który był prowadzony przez siostry maryjne, służył on jako: dom dziecka, starców, przedszkole.

W 1930 roku w miejscowości było 23 gospodarstw o powierzchni ponad 20 ha. Z tego 9, których powierzchnia przekraczała 40 ha. Najwieksze gospodarstwo miało 47,74 ha areału.

W wyniku polityki władz niemieckich, mającej na celu zmianę nazw miejscowości na niemieckobrzmiące, od 28 lipca 1936 Wanowitz zmieniło nazwę na Hubertsruh.

W 1945 w czasie działań wojennych przez Wojnowice przeszedł 7 razy front wojenny i wieś bardzo zniszczył. Większość domostw nie nadawała się już do naprawy.

KOŚCIÓŁ KATOLICKI

Dawniej Wojnowice należały do parafii w Nowej Cerekwii. Głubczyczanin Gabot zbudował w 1294 w Wojnowicach kościół. Kościół dał łan roli dla parafi. W zamieszaniach religijnych według raportu wizytacji w 1666r. kościół zamknięto na długi czas. Po kontrreformacji od 1639 do 1654 Wojnowice należały do Suchej Psiny, potem znowu do Nowej Cerekwii. Dopiero od 1791r. Wojnowice są parafią z Boguchwałowem jako lokalią. W 1800r. kościół spłonął doszczętnie i odbudowano go w 1806r. Dach kryto łupkiem.  W 1895r. zamiast kopuły wsadzono chełm na wieżę.

Obraz w ołtarzu przestawiał św.. Szymona i Tadeusza, którym kościół jest poświęcony. Obrazy drogi krzyżowej z 1854 i ołtarz boczny Jana Nepomucena. Kościół malował Hudek z Wódki (1914r.). Stare organy Hassa z Głubczyc w 1910 naprawiła firma Schleg i synowie ze Świdnicy, aby zyskać na miejscu, postawiono je nad wejściem do chóru. W 1904 rozszerzono cmentarz. Grunty parafialne wynoszą 27,13ha. Księgi kościelne datują się od 1685r. Od 1908 działały siostry maryjne, zajmując się pielęgnacją chorych, prowadzeniem przedszkola. Proboszczami kolejno byli:

  • 1791-1815r. Wserner Dawid
  • 1813-1869r. Schindlex Antoni
  • 1870-1881r. Schink Józef
  • 1881-1884r. Parafia nie obsadzana
  • 1884-1887r. Herbst Jan kooperator
  • 1887-1899r. Proske Adolf
  • 1900-1930r. Wośnik Józef
  • 1930-1960r. Feldsman
  • 1960-1969r. Morawian Rafał
  • 1969-1990r. Kądziołka Wicencjusz
  • 1990-2013r. Kasprzyszak Lesław
  • od 27 sierpnia 2013r. Jacek Biernat

 

SZKOŁA KATOLICKA

Już w 1690r. nauczał tu nauczyciel o nazwisku Bittner, który był równocześnie organistą. Uczył dzieci w wynajętym pokoju, nie było wtedy nauczycieli wykształconych, jakiś rzemieślnik czy inwalida wojenny uczył co umiał. Od 1765r. do 1802r. wysyłano ich na kurs 6-tygodniowy Cystersów Cystersów w Rudzie lub do szkoły miejskiej w Raciborzu, gdzie ich przysposobiono do nauczania. W 1802r. było w Opolu pierwsze seminarium nauczycielskie, ale już w 1803 przeniesiono je do Głogówka. Kursy były półroczne od 1802-1814r. i od 1814-1832r. roczne, w 1832 3-letnie. W 1843 założono szkołę dla przyszłych nauczycieli w Pyskowicach. W 1867 również w Pilichowicach, w 1873r. w Oleśnie i Głubczycach. W 1908 również w Tarnowskich Górach.

Pierwszą szkołę, która miała tylko jedną klasę i jeden pokój mieszkalny zbudowała gmina w 1788r. Ilość uczniów rosła w 1830r. było już 240. Trzeba było budować nową szkołę, ukończono ją w 1832r. Nowa szkoła miała 2 klasy i jedno mieszkanie nauczycielskie i pokój dla adjuwenta, którego zatrudniono w 1832r. W 1867r. dobudowano i zatrudniono trzeciego nauczyciela, gdyż uczniów było już ponad 240. W 1890r. założono czwartą klasę. Wiejska szkoła do dalszego kształcenia istniała od 1913. Kierownikami szkoły byli:

  • 1790-1817r. Rastler Loskner i Nentwig, jeden za drugim
  • 1817-1845r. Machinek Wawrzyn
  • 1845-1884r. Proske Fabian
  • 1884-1891r. Hartler Franciszek
  • 1891-1898r. Scholich Robert
  • 1899-1930r. Dorn Maksymilian

 

W 1894r. do grona nauczycielskiego należeli: Dorn Maksymilian, Jungnitz Wojciech, Kretechmer Anna, Emil Weidlich.

 

KOŚCIÓŁ EWANGELICKI

Ewangelicy od dawien dawna należeli do parafii ewangelickiej w Głubczycach. Nabożeństwa odprawiano w 1857 w szkole ewangelickiej. W 1892r. zbudowano kościółek ewangelicki do którego przydzielono Rogożany, Jedrychowice, Włodzienin i Suchą Psinę. Parafianie z Wojnowic należeli dalej do Głubczyc. Kościół zbudowany był w stylu gotyckim. Obraz na ołtarzu malował Hudek z Wódki, przestawia on Wniebowstąpienie Pańskie. Gmina liczyła 94 dusze, a co drugi tydzień mszę odprawiał duchowny z Głubczyc. Od 1895r. zmarłych ewangelików chowano na cmentarzu koło kościoła. Do 1895r. zmarłych chowano na katolickim cmentarzu.

SZKOŁA EWANGELICKA

Szkołę ewangelicką założono w 1857r. Na początku była to prywatna szkoła w prywatnym domu. Do niej przydzielono dzieci ewangelickie z Rogożan, Jędrychowic, Włodzienina i Suchej Psiny. Powszechną szkołę zbudowano w 1859r. przez stowarzyszenie Gustawa Adolfa z testamentu nadjustycjariusza Schlockwerder z Brzegu. Gmina ją przejęła w 1908r. A do zbudowania kościoła w 1892r. klasa równocześnie była miejscem modlitwy. W 1914r. szkoła liczyła 24 dzieci w tym 5 z Rogożan. Grunty szkolne wynosiły 0,71ha. Nauczycielami byli:

  • 1857-1862r. Scholz Juliusz
  • 1862-1869r. Kuschnel Fryderyk, Wilhelm Teodor
  • 1869-1875r. Petruschke Ernest
  • 1875-1879r. Tschwchner Robert
  • 1879-1897r. Scholz Paweł
  • 1897-1900r. Kremser Konrad
  • 1900-……..r. Noeldner Wilhelm

W czasie działań wojennych II wojny światowej szkoła została zniszczona i nie została już więcej uruchomiona. Należy też wspomnieć to, iż wioski w okresie powojennym nie zamieszkiwali już żadni ewangelicy.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *